Przez las pełen dzikiej przyrody i przewiewne pasma wzniesień

Szlak „Wilder Waldweg“ zaprasza na siedmiokilometrową wędrówkę, podczas której można doświadczyć krajobrazu źródliskowego na południe od Criewen i Densenberge.

Szlak „Wilder Waldweg“ („Dzika droga leśna”) nosi słusznie swoją nazwę. Rozpoczyna się w Criewen w Parku Lennégo i wije się wzdłuż powalonych drzew prowadząc do obszaru dzikiej leśnej przyrody na południe od Criewen. Wiedzie ścieżką źródliskową„Quellerlebnispfad” wijącą się po 135-metrowej drodze z drewnianych bali przez las jesionowy. Możemy przejść nią suchą stopą. Mikrokosmos ten należy do najbardziej fascynujących biotopów Doliny Dolnej Odry. Turyści mogą zbadać tu źródło, pobrać sitem osad i natrafić przy obdrobinie szczęścia na wypławka alpejskiego – gatunek płazińca – żyjący tutaj od czasów ostatniej epoki lodowcowej.

Poza szlakiem turystycznym człowiek nie ingeruje tu już w przyrodę. Las należy do stref dzikiej przyrody parku narodowego. Pozostawia się go zupełnie naturalnemu rozwojowi. Martwe drewno obumarłych drzew wnosi w las nowe życie w dosłownym tego słowa znaczeniu. Wykorzystywane jest ono przez wiele organizmów, które dostosowały się do tego siedliska przyrodniczego. W zależności od gatunku drewna i zaawansowania procesu rozkładu udział w pełnym rozpadzie bryły drewna ma ok. 600 gatunków grzybów wielkich i ponad 1.300 gatunków chrząszczy.

Las charakteryzuje się występowaniem najróżniejszych warunków siedliskowych. Są tu wierzchołkowate wzniesienia, podmokłe rynny wód roztopowych i zapadliska – w ten sposób tworzy on całkiem różne siedliska przyrodnicze. Wiosną turyści mogą w głębiej położonych obszarach zobaczyć zawilce żółte, ziarnopłony wiosenne, kniecie błotne i czworolisty. Las zdominowany jest tu przez olchy, jesiony i wiązy. Zupełnie inaczej wygląda na wyższych partiach terenu, którymi wiedzie droga. Powstał tam suchy, bogaty gatunkowo las mieszany, w którym przeważa buk pospolity. Na ziemi znaleźć można niecierpka drobnokwiatowego, szczawika zajęczego i fiołka leśnego. Do żyjących tu zwierząt należą różne gatunki dzięcioła, takie jak dzięcioł mały, czarny, pstry i zielony. Obserwacja dzięcioła czarnego osiągającego długość do 50 cm robi szczególne wrażenie. To największy dzięcioł w Europie Środkowej. Również i on znajduje w tej dzikiej przyrodzie doskonałe warunki do życia. Dzięcioły czarne wykuwają swoje dziuple lęgowo-noclegowe w mocnych pniach suchych lub martwych drzew. Natrafić można tu ponadto na wilgę oraz pełzacza ogrodowego. Również kania czarna i ruda wysiadują w tym lesie swoje jaja. Zamieszkują go też dziki, zwierzyna płowa, daniele oraz borsuki, lisy i jenoty.

Szlak „Wilder Waldweg“, który biegnie początkowo tym samym odcinkiem co „Weg der Auenblicke“, czyli „Szlak widoków na łęgi“, wiedzie przez obszar Densenberge, których okrągłe pagórki w najwyższym punkcie sięgają wysokości 30 m n.p.m. To typowy teren moreny dennej ukształtowany w czasie ostatniej epoki lodowcowej, podczas zlodowacenia Wisły, przed ponad 15 tys. lat. Skraj lodowca, który leżał tu w fazie pomorskiej, spiętrzył dosłownie krajobraz swą potężną siłą, tworząc w ten sposób dzisiejsze Densenberge. W oczy rzuca się dominujący tu żółty piasek składający się z ziarenek kwarcu. Ponadto znaleźć można tu też żwir kwarcowy oraz inne kamienie mogące osiągnąć romiary głowy.